ปอมเมอเรเนียน

ชีวิตทางสังคมของมนุษย์จะคิดไม่ถึงหากปราศจากความร่วมมือ ความถี่และความซับซ้อนที่มนุษย์ร่วมมือกันเป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดา หากไม่ซ้ำกัน เพื่อทำความเข้าใจวิวัฒนาการของทักษะมนุษย์ที่โดดเด่นนี้ให้ดียิ่งขึ้น นักวิจัยได้เสนอให้สุนัข ( Canis popularis ) เป็นแบบอย่างที่ดีของความร่วมมือของมนุษย์ หมาป่าในสุนัขสร้างความแตกต่าง การศึกษาล่าสุดโดย Vetmeduni Vienna ซึ่งตีพิมพ์ในวารสารScientific Reportsแสดงให้เห็นว่าความสามารถในการทำงานร่วมกับคนไม่ได้อยู่ที่ตัวสุนัขมากนัก แต่อยู่ที่ "หมาป่าภายในตัวสุนัข" กล่าวคือ ลักษณะพฤติกรรมที่เฉพาะเจาะจงมาก ที่สุนัขร่วมกับหมาป่า การศึกษาได้ทดสอบขอบเขตที่สุนัขและหมาป่าสีเทาร่วมมือกับมนุษย์เพื่อแก้ปัญหาบางอย่าง การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าทั้งสุนัขและหมาป่าร่วมมืออย่างเข้มข้นกับมนุษย์และประสบความสำเร็จพอๆ กัน แม้ว่าสัตว์จะบรรลุเป้าหมายด้วยวิธีที่ต่างกัน หมาป่าแสดงความริเริ่มมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงหนึ่ง สัตว์ทั้งสองที่เกี่ยวข้องกันอย่างใกล้ชิดแสดงพฤติกรรมที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ในการร่วมมือกับมนุษย์ สุนัขจะติดตามพฤติกรรมของมนุษย์ในขณะที่หมาป่าเป็นผู้นำในการปฏิสัมพันธ์ พวกมันมีความเป็นอิสระมากกว่า ผู้อำนวยการการศึกษา Friederike Range จากสถาบัน Konrad Lorenz ที่ Vetmeduni Vienna กล่าวว่า "การวิเคราะห์รายละเอียดของปฏิสัมพันธ์แบบร่วมมือเผยให้เห็นความแตกต่างที่น่าสนใจระหว่างหมาป่าและสุนัข มันแสดงให้เห็นว่าในขณะที่หมาป่ามีแนวโน้มที่จะเริ่มแสดงพฤติกรรมและเป็นผู้นำ สุนัขมีแนวโน้มที่จะ คอยดูสิ่งที่คู่มนุษย์ทำและติดตามพฤติกรรมนั้น” ความแตกต่างในพฤติกรรมเนื่องจากการเลี้ยงดู จากผลการศึกษา นักวิจัยเสนอว่าในระหว่างการเลี้ยงสุนัขได้รับเลือกให้ผสมพันธุ์เนื่องจากมีแนวโน้มยอมจำนนสูงกว่า ตามสมมติฐานนี้ สุนัขพันธุ์ปอม สิ่งนี้ช่วยลดความขัดแย้งเรื่องทรัพยากรและรับประกันการอยู่ร่วมกันอย่างปลอดภัยและความร่วมมือที่มนุษย์เป็นผู้นำและสุนัขตาม การทำงานเป็นทีมนับสำหรับหมาป่า การสร้างภูมิหลังของการศึกษาเป็นข้อพิจารณาพื้นฐานบางประการในสาขาพฤติกรรมศาสตร์ เนื่องจากมนุษย์และสุนัขต้องเผชิญกับแรงกดดันจากสิ่งแวดล้อมที่คล้ายคลึงกัน จึงเป็นไปได้ว่านี่อาจเป็นกรณีของวิวัฒนาการที่บรรจบกัน งานวิจัยบางชิ้นชี้ว่าสุนัขมีความโน้มเอียงเฉพาะสำหรับปฏิสัมพันธ์แบบร่วมมือระหว่างกระบวนการเลี้ยง เนื่องจากความก้าวร้าวลดลงและความอดทนที่เพิ่มขึ้น เมื่อเทียบกับภูมิหลังนี้ สุนัขจะคาดหวังความร่วมมือกับมนุษย์ได้ดีกว่าในหมาป่า อย่างไรก็ตาม หมาป่าเป็นสายพันธุ์ที่ให้ความร่วมมือสูง ทำงานร่วมกันเพื่อเลี้ยงลูก ออกล่า และปกป้องอาณาเขตของพวกมัน การเข้าสังคมกับมนุษย์ตั้งแต่เนิ่นๆ เป็นสิ่งสำคัญ ทีมวิจัยที่นำโดย Friederike Range จึงตั้งสมมติฐานว่าสุนัขไม่ได้พัฒนาลักษณะใหม่ใดๆ ในระหว่างการเลี้ยง แต่ทักษะการทำงานร่วมกันของบรรพบุรุษร่วมกันซึ่งก็คือหมาป่า เป็นพื้นฐานสำหรับวิวัฒนาการของความร่วมมือระหว่างสุนัขกับมนุษย์ (สมมติฐานความร่วมมือของสุนัข ). ตรงกันข้ามกับสมมติฐานของนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ นักวิจัยจาก Vetmeduni Vienna จึงไม่คิดว่าสุนัขจะมีประสิทธิภาพดีกว่าหมาป่าเมื่อร่วมมือกับมนุษย์ ดังที่ Friederike Range กล่าวว่า "จากสมมติฐานความร่วมมือของสุนัข เราคาดว่าหมาป่าจะร่วมมือกับมนุษย์เช่นเดียวกับสุนัข หากได้รับการขัดเกลาทางสังคมอย่างเข้มข้นแต่เนิ่นๆ" การศึกษาปัจจุบันยืนยันสมมติฐานนี้อย่างเต็มที่